“ก็ฝากสิ..” อุ้มพูดขึ้นเบา ๆ “คงจะดีไม่น้อยล้ากูไต้อุ้มลูกของมึง..”
“ลัส มึงจะน้าเหรอไง…กูไม่ยอมหรอก…กูเชื่อ ลักวันมึงกับกูก็ต้องเจอกันอีก..”
“งั้น…มึงสัญญากับกูไต้!หมล่ะ ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ของทุกสิบปีที่ผ่านไป… มึงจะมาเจอกู ที่โรงเรียนประถมแห่งนี้” อุ้มจับมือของผมไว้แน่น… “และเมื่อถึงวันนั้น มึงกับกู’จะเย็ดกันอีก…เย็ดกับกู ทุก ๆ สิบปี จนกว่าเราจะตายจากกัน ถึงตอนนั้นกูอาจมึผัวแล้ว มึงอาจมีเมียแล้ว แด,ยังไงมึงกับกูก็ต้อง เย็ดกันนะ ตกลงไหม..”
“กูสัญญา กูจะไม่ลืม…กูจะรอคอยอย่างใจจดจ่อเลยล่ะ..”
“ลาก่อนนะ ไอ้อ๊อด ลาก่อน..”
ว่าแล้วอุ้มก็หายไปจากชีวิตผม…ใช่ ผมติดต่อเธอไม่ไต้อีกเลยนับตั้งแต่ผมจบการศึกษา ผม จดบันทึกไว้หลังรูปชุดนักเรียนของอุ้มที่แลกกันไว้ ว่าอีกสิบปีข้างหน้า ผมต้องมาเจอกับอุ้มอีก ผมมองรูป ของอุ้มทุกครั้ง แล้วก็ยิ้มกับความทรงจำสีจางทุกครั้ง ยิ่งโตขึ้น ความทรงจำก็ยิ่งจางลงทุกที ผมมีแฟนคน แรกตอนม.4 ผมไต้เย็ดกันกับเธอ แต่แล้วในที่สุดก็เลิกรากันไป เพราะเธอคบซ้อน แต่ผมก็ไม่โกรธอะไร เพราะแม้ว่าเธอจะหาความสุขจากร่างกายผม แต่ผมก็ไต้ความสุขจากร่างกายของเธอเช่นกัน
ผมเรียนจบจากโรงเรียนมัธยมศึกษา ก่อนที่จะเรียนต่อในมหาวิทยาลัย ผมก็ไม่ได้มีแฟนอีก เลยผมใช้ชีวิตแบบให้ผ่านพันไปวัน ๆ และลืมความทรงจำ สัญญาในวัยเด็กไปเสียสิน จนกระทั่งผมอยู่ปี 2 ผมก็ดันไปเจอกับรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งโดยบังเอิญ ใช่แล้ว รูปของอุ้ม ผมพลิกไปอ่านข้อความ ต้านหลัง ข้อความนั้นเป็นคำสัญญาของผมกับเธอ ว่าผมจะต้องไต้เจอมันอีก เพื่อนที่ผมรักที่สุด…
ในวันที่ 26 ของเดือนกุมภาพันธ์ ก่อนที่มหาวิทยาลัยจะเริ่มการสอบปลายภาค บังเอิญว่าวัน นั้นเป็นวันหยุดพิเศษที่ประกาศกันทั่วประเทศ ผมนั่งรถทัวร์กลับไปยังบ้านผม ซึ่งตอนนี้น้านของผมนั้น ไม่ไต้อยู่ที่นึ่แล้ว ในช่วงมัธยม ผมกับแม่ย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองและตั้งรกรากที่นั้น จนกระทั่งผมเข้า มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ฯ ผมก็กลับบ้านอยู่บ่อย ๆ แต่ไม่ได้ไปเยี่ยมเยียนโรงเรียนประถมแห่งนั้นนาน แล้ว ผมขับรถยนต์ที่ยืมมาจากแม่ไปยังโรงเรียนประถมแห่งนั้น ด้วยความตื่นเต้นที่จะไต้เจอกับเพื่อนเก่า พอไปถึงผมก็พบว่า โรงเรียนประถมที่ผมเคยเรียน บัดนี้มันกลายเป็นโรงเรียนร้าง ไม่มีเด็กมาเรียนอีกแล้ว เพราะทางการสั่งยุบเลิกโรงเรียนนี้ไป ผมเดินเข้าไปในโรงเรียนแห่งนั้นก่อนที่ผมจะพบกับผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งอยู่ที่ม้าทั่งที่ในอดีตผมไข้ทั่งเป็นประจำ… ผมเดินเข้าไปหา
“ขอโทษนะครับ มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับ..”
“ฉันมารอเพื่อนเก,านํะค่ะ..” ผู้หญิงคนนั้นตอบเบา ๆ “เพื่อนคนสำคัญของฉัน…คนที่ฉันไม่ เคยลืมไปจากหัวใจไต้เลย..”
“ไอ้อุ้ม แกใช่ไหม..”
ทันทีที่ผมเรียกผู้หญิงคนนั้นแบบนั้น ผู้หญิงหน้าตาดีคนนั้นหันขวับมาหาผมทันที “ไอ้อ้อด” ผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อผม “ฉัน…ฉันนึกว่าแกจะไม่มาแล้ว..”
“นี่มึง…มึงสวยจนกูจำไม่ได้เลยนะ..”
“ขอบใจนะ..” อุ้มยิ้มอาย ๆ “มึงเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม มีแฟนหรือยัง”
“ทีละคำถามได้ไหมวะ..” ผมหัวเราะเบา ๆ กับสีหน้าอันตื่นเต้นของเพื่อนเก่า “กูสบายดี ตอนนี้
เรียนอยู่ในกรุงเทพฯ แฟนยังไม่มี..”
“งั้นกูตอบของกูนะ..” อุ้มหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะจับมือของผม.. “กูก็เรียนอยู่ที่กรุงเทพ แฟนไม่มี แล้วก็…เลิกเป็นทอมตั้งแต่วันนั้นแล้วล่ะ..”
“วันไหนวะ..”
“วันที่มึงกับกูร้องไห้เพราะต้องจากกันไง..” อุ้มอมยิ้ม
“กูไม่นึกเลยนะว่าโรงเรียนนี้จะกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว..” ผมเปลี่ยนเรื่อง เพราะบางทีผมก็ ไม่อยากพูดถึงเรื่องเศร้าตอนนั้น..
“มันกลายเป็นแบบนี้เมื่อสี่ปีที่แล้วน่ะ..” อุ้มถอนหายใจเบา ๆ “แด,กูก็ดีใจนะที่มึงจำได้ว่ามึง ต้องมาหากูวันนี้..”
“จริง ๆ กูก็จำไม่ได้หรอก..” ผมยกมือไหว้เธอ “แด,กูเจอรูปมึงที่กูเขียนบันทึกไว้โดยบังเอิญ
กูเลยจำได้..”
“แอบเสียใจนิด ๆ นะเนี่ย แต่ว่าแค่มึงกับกูได้มาเจอกัน กูก็ดีใจจะตายแล้ว..” อุ้มยิ้มกว้าง “มึงคงจำได้นะว่าล้าเรามาเจอกันอีกครั้ง มึงด้องทำอะไรกับกู..”
“แหะ ๆ กูเองก็ไม่ได้เจอมึงตั้งนาน…พอพูดเรื่องแบบนี้มันก็อดเขินไม่ได้หว่ะ”
“รั้นแก้เขินโดยการมานั่งคุยอะไรเบา ๆ ก่อนดีไหมล่ะ..” อุ้มหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เธอจะนั่ง ลงบนม้านั่งตัวเดิมที่ผมและเธอเคยนั่งคุยกันสมัยยังเด็ก บรรยากาศของโรงเรียนแห่งนี้ยังเป็นเหมือนเดิม ทุกประการไม,ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย ผมเริ่มถามสารทุกข์สุกดิบกับเพื่อนเก่าตามประสาคนที่ใม่ได้เจอกัน มานาน อุ้มหลังจากจบ ป.6 ไปมันก็เข้าไปเรียนในโรงเรียนหญิงล้วนในตัวเมืองนั่นแหละ (ผมเองก็เรียน อยู่โรงเรียนในตัวเมืองนะ แต่บริเวณมันห่างกันหลายร้อยเมตร) และตอนนี้ก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยใน กรุงเทพเหมือนกัน แต่อยู่คนละฟากฝังเลยทีเดียว อุ้มบอกผมว่ามันเลิกชอบผู้หญิงก็เพราะผม
“แล้วนี่จากวันนั้นที่แกเลิกเป็นทอม ไม่มึใครเข้ามาจีบแกเลยเหรอวะ..” ผมถามขึ้นด้วยความ สงสัย มันเปลี่ยนตัวเองได้สวยขนาดนี้จะไม่มึเลยหรือ คนที่มาจีบมันน่ะ..
“ก็เยอะอยู่นะ..” อุ้มอมยิ้มก่อนที่จะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของผมเปลี่ยนไป “น้า ล้อเล่น จริง ๆ แล้วก็ไม่มึหรอก…ฉันไม,ค่อยนั่นใจน่ะ เวลาเป็นผู้หญิง ต้องทำตัวแบบผู้หญิง มันดูแปลก ๆ ก็เลยยังไม่มี’ใคร จนป่านนี้แหละ”
“แกเองก็เป็นผู้หญิงได้ดีเหมือนกันนี่หว่า..” ผมยิ้มกว้าง “มึงไม,เหลือคราบความเป็นทอม เลยนะ.. อีกไม่นานหรอก มึงจะได้เจอผู้ชายดี ๆ แน่ ๆ”
“มึงก็พูดไปเรื่อย มึงเล่าของมึงบ้างดีกว่า” อุ้มผลักไหล่ของผมเบา ๆ “อย่างมึงไม่มึแฟนกูอ่ะ ไม่เชื่อหรอก..”
“ก็เคยมีแหละ..” ผมพ่นลมหายใจเบา ๆ “เป็นกันถึงขั้นทำเรื่องแบบนั้นด้วย… แต่ก็จบไป แล้วแหละ…”
“เพราะอะไรวะ…มึงตายนำตื้น หรือ มึงมะเขือเผา หรือ มึงเสร็จไว.”
“ไอ้ห่า ไม่ใช่โว้ย…” ผมขมวดคิ้ว “มึงพูดอะไรออกมาเนี่ย กูขอถอนคำพูดเรื่องที่กูบอกว่ามึง ไม่เหลือคราบทอมได้มะ..”
“แล้วเพราะอะไรล่ะวะ”
“ผู้หญิงคนนั้นมึผู้ชายคนอื่นอยู่ด้วย..” ผมพ่นลมหายใจเบา ๆ “เขาให้เวลากูวันจันทร์ – ศุกร์ แต่เสาร์อาทิตย์ เขาก็ไปอยู่กับแฟนตัวจริงของเขา กูก็เป็นแค่คนคั่นเวลาเท่านั้นเอง…”
“มันมึเรื่องนำเศร้าแบบนี้ด้วยเหรอวะ..” อุ้มกุมมือผมเบา ๆ “จากวันนั้นมามึงเลยไม่คิดจะมึ อีกเลยใช่ไหม..”
“อีม…ทำเอาซะกูเกลียดผู้หญิงไปเลยว,ะ..”
“กูกลับใจเป็นทอมทันไหมวะ..” อุ้มหัวเราะลั่น ก่อนที่จะมองหน้าผม “เพราะตั้งแต่วันนั้น จนวันนี้…มึงคือคนเดียวในใจกูเสมอนะ ไอ้อ๊อด.. กูยังรักมึงอยู่นะ..”
“กูนี่แย่’วังนะ… กูเองแท้ ๆ ที่สารภาพว่ากูรักมึง… แต่กลับลืมคำของตัวเองไปซะได้… แต่ทำ ไงได้ล่ะ กูไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นไปได้นี่หว่า…” ผมรู้สิกเศร้า “ขนาดตอนนั้นกูอยากได้มึงเป็นเมียมึงยังด่า กูเลย..”
“แล้วล้าตอนนี้กูอยากได้มึงเป็นผัวกูล่ะ มึงจะด่ากูไหม..”
ใบหน้าของอุ้มเริ่มอาบไปด้วยนำตาที่ไหลออกมาจากแววตาคู,สวยนั้น ผมนิ่งเงียบไป แต่ก็ยัง ยอมให้อุ้มกุมมือไว้…
“กูรักมึงนะ ไอ้อ๊อด ตลอดสิบปีที่ผ่านมา กูเฝืารอวันนี้มาตลอดเลย…”
“ไอ้อุ้ม”
ผมคว้าตัวเธอเข้ามากอด ผมกอดมันแน่นมาก ผมร้สีกเสียดายเวลา แล้วล้าวันนี้ผมลืมว่าต้อง มาพบกับเธอ ผมคงจะไม่ได้เจอสิงดี ๆ แบบนี้เป็นแน่ ความรักครั้งเก่าที่ผมเคยมึให้กับมัน มันทะลักล้น ออกมา เพราะยังไงในใจลึก ๆ ผมก็ยังอยากจะรักมันตลอดไป…
“เป็นเมียกูนะ..” ผมพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่มั่นใจที่สุดในชีวิต “มึงกับกู จะไม่แยกจากไปไหน อีก… เย็ดกันเถอะ โรงเรียนแห่งนี้ คงกำลังเฝืามองเราอยู่”
“กูไม่สนแล้วล่ะ.” อุ้มเอามือรูดซิปกางเกงของผมออก ควานหาควยของผมก่อนที่จะวับมัน เบา ๆ “นำเงี่ยนจากควยมึง กูขอนะ..”
“หยุดเลย ไอ้อุ้ม..” ผมวับมือมันทันที “วันนี้มึงกับกูต้องแอ้ผ้าเดินในโรงเรียนนี้..”
“หัะ มึงเอาจริงเหรอ…คนอื่นมาเห็นอายตายเลย..”
“ทางเข้าโรงเรียนนี้มันเป็นถนนที่เขาเลิกใช้มาหลายปีแล้ว มันมึถนนที่ตัดใหม่และเจริญกว่า คนเลยเลิกใช้ทางนี้กัน ตรงนี้นํะ ก็เหมือนกับที่ดินที่ปีดตายแหละ.. ไม่มึคนผ่าน จะมึก็แต่ สัตว์ต่าง ๆ ก็ เท่านั้น..”
“งั้นจะรอข้าทำไมล่ะ..”
ว่าแล้วทั้งสองคนก็ถอดเสือผ้าจนเหลือตัวเปล่า ๆ ทั้งหมด… เราทั้งสองคนต่างชมร่างกาย ของกันและกัน…
“เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ..” อุ้มพูดขึ้นเบา ๆ
“มึงก็เหมือนกันนั่นแหละ” ผมหัวเราะ “ตอนนั้นหีมึงยังหัวโล้นแท้ๆ”
“นมกูก็ไม,ได้รัดนะ แด,มันโตได้เท่านี้แหละ..” อุ้มคลึงหน้าอกขนาดปีของตัวเองเบา ๆ “ควย มึงก็ใหญ่ขึ้นกว่าตอนนั้นตั้งเยอะ….นี่กูเจ็บหีอีกแล้วเหรอเนี้ย..”
“งั้นกูไม่เย็ดมึงก็ได้นะ..”
“จะน้าเหรอ กูไม,ได้แก้ผ้าให้มึงดูอย่างเดียวนะ”
“งั้นมาเย็ดกันเลยดีมะ..”
“ไม่เอา..” อุ้มส่ายหน้า.. “กูขอดูดควยมึงก่อน”
“เอ้ย อะไรวะ..เดี๋ยว ๆ”
แด,ไม่ท้นซะแล้ว อุ้มคว้าควยของผมไว้แน่น และก็ค่อย ๆ ใช้ลิ้นโลมเลียและดูดเหมือนกับ เลียไอติม ผมงี้สะดุ้งด้วยความตกใจเลย…
“มะ…มึงไปหัดมาจากไหนเนี่ย..” ผมถามขึ้นทันที “มึงดูดควยเก่งกว่าแฟนเก่ากูอีก..”
“งั้นเหรอวะ..” อุ้มหัวเราะ “แล้วแฟนมึงแดกน่าเงี่ยนเหมือนกูป่าว..”
“ไม่มีใครน้าแดกนํ้าเงี่ยนเหมือนมึงหรอก..”
“กูไม่ได้น้านะ..” อุ้มพูดขึ้นเบา ๆ “แด,เพราะเป็นนำเงี่ยน’ของมึงต่างหากใอ้อ๊อด… กูนะเฝืา รอที่จะได้เลียควยดูดควยของมึง กูอ่ะแกกับไอติมทุกรันเลยนะ..”
“มิน่า มึงถึงได้ อูยยย..เสียวว้อย เบา ๆ”
“เบา ๆ ก็ไม่เสียวติ..” อุ้มเงยหน้าขึ้นมาพูดก่อนที่จะดูดเลียควยอย่างแรงอีกครั้ง ผมงี้สั่นไป ทั้งตัว มันท่าให้ผมนึกออก ครั้งแรกที่ผมถูกเลียควยโดยมันแถมแตกใส่ปากมัน และมันก็กลืนจนเกลี้ยง…
มันทั้งดูดทั้งเลีย ไม่รู้เพราะอะไรผมรู้ลีกเสียวและชอบมันมาก ผมอดกลั้นมาก ๆ ในการที่จะ ไม่ปล่อยนํ้าเงี่ยนออกจากควยก่อนเวลาอันควร
“แหม ๆ จะอดทนไปทำไมล่ะคะ ที่รัก..” อุ้มเงยหน้ามองผมด้วยใบหน้าที่แดงกา..
“ฮะ เอ้ย อย่าพูดจาแบบนี้นะเว้ย..” ผมโวยวายเสียงตัง…เพราะยิ่งอุ้มท่าแบบนี้ มันท่าให้ผม ตื่นเต้นมากกว่าเติม… “คะ..ใครที่รักมึง..”
“ก็มึงไงคะ..” อุ้มก้มหน้าโลมเลียต่อไป…
“ไอ้เหี้ย กู..กูจะแตกแล้ว..”
“ก็แตกออกมาลี…”
“โอ้ว…อึ๊ย..”
“อับ”
นํ้าเงี่ยนแตกพ่นออกมาจากควยของผมเป็นจำนวนมาก เนื่องจากอดกลั้นมานานจึงออกมา มากเป็นพิเศษ เลียงกลีนนํ้าผ่านลำคอของอุ้มเลียงตัง ‘กรีบกรึบ, จนกระทั้งมันพ่นออกไปจนหมด เธอคาย ควยผมที่อ่อนปวกเปียกออกมา
“นํ้าเยอะเป็นน้าเลยมึงเนื่ย..” อุ้มหอบลิ้นห้อย “นี่ฉันดูดจนไม,ได้หายใจเลยเชื่อไหม”
“เออ เห็นแล้วแหละน่า..” ผมอมยิ้ม “มันคาวมากไหมล่ะ..”
“ก็คาวแหละ..” อุ้มพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนที่จะหันมายิ้มให้ผม “แต่มันก็อร่อยไม่ เปลี่ยนเลยนะ..”
“แหยะ…ยังจะมาชมแบบนั้นอีก…แกนี่นะ..”
“ชั้นกินของแกซะอิ่มแล้วล่ะนะ..” อุ้มหัวเราะเบา ๆ “ขอบใจสำหรับอาหารนะ..”
“จะบ้าเรอะ อาหารอะไรกัน..” ผมตะโกนใส่เธอ.. “มึงนี้เพี้ยนขึ้นเยอะเลยนะ..”
“แค,นี้ต้องตวาดกันเลยเหรอวะ” อุ้มนํ้าตาซึม “กูเสียใจนะเว้ย ทำไมต้องว่ากันด้วย..”
“เอ่อะ..” ผมหน้าถอดสีด้วยความรู้สีกผิด “ขะ…ขอโทษนะเว้ย กู…ผิดไปแล้ว..”
“งั้นมึงต้องรับผิดชอบ” อุ้มพูดขึ้นเสียงดัง “มึงต้องมาเป็นผัวกูตั้งแต่วันนี้..”
“เฮ้ย..คะ…แค,แฟนก่อนไม,ไต้หรอวะ..”
“ไม่ไต้ กูไม่รอแล้ว…” อุ้มส่ายหน้า… “มึงตอบกูมาว่าจะเอากูทำเมียไหม…”
“เอ่อ คือ..”
“ตอบมานะ” อุ้มตวาดใส่หน้าผม “เอ่อ แบบว่า..”
“ตอบ!!”
“ก็ไดโว้ย” ผมตวาดกลับ “งั้นกูขอจับมึงทำเมียให้สมใจหน่อยแล้วกัน..”
ว่าแล้วผมก็เริ่มรุกเข้าหามันทันที อุ้มนั้นไม่ไต้มึท่าทีหวาดหวั่นผมอีกต่อไป ผมเข้าไปกอดร่าง ของมัน ไข้วิชาทุกอย่างที่ติดตัวมาเล้าโลมร่างกายของมันจนมันอ่อนระทวย ควยของผมแข็งขึ้นอีกครั้ง เพราะการสัมผัสร่างกายของอุ้ม ผมจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ตอบรับคำขอของผมอย่างดี “ผัวขา เร่าร้อนจังนะคะ..”
“ก็เมียจ๋าเชื้อเชิญขนาดนี้ ผมก็ต้องตอบสนองให้สิ..”
ทั้งผมและอุ้มยิ้มให้แก,กัน ก่อนที่ผมจะงัดควยของตัวเอง และพยายามสอดใส่เข้าไปในรูหี ของเธอ ด้วยความที่ควยผมใหญ่กว่าครั้งนั้น อุ้มเองก็รู้สีกเจ็บไม่’ใช่,น้อย แต่อุ้มกลับไม่ร้องเลยสักแอะ มี เพียงสีหน้าที่บิดเบี้ยวของเธอแสดงออกถึงความเจ็บเท่านั้น..
“อุ้ม เจ็บเหรอ…ทำไมไม,ร้องออกมาล่ะ”
“กูไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ..” อุ้มมองหน้า
“แล้วไม่ป้องกันแบบนี้… จะดีเหรอวะ..” ผมถามขึ้น…
“ไอ้เหี้ย ทำไมมึงไม่ใส่ถุงวะ..” อุ้มมองหน้าผมด้วยความโมโห “มึงไม่ไต้พกมาเลยเหรอ…” “พะ…พกสิ..”
“ก็ใส่ซี่…”
“เออ.. เกือบไปแล้วไหมล่ะ.. ถึงกูอยากไต้มึงเป็นผัว แต่กูก็ยังไม่อยากมึลูกตอนนี้นะ..”
ผมแอบยิ้ม ดึงควยที่แข็งออกมาจากหีจนหีเป็นรูโบ๋ ก่อนที่จะหยิบถุงยางอนามัยมาสวมควย และสอดเข้าไปเหมือนเติม
“งั้นกูเริ่มซอยล่ะนะ..” ผมพูดขึ้นเบา ๆ
“เดี๋ยวก่อนไอ้อ๊อด..” อุ้มพูดขัดขึ้น.. “มึงไม่โกรธกูนะที่กูบังคับให้มึงป้องกัน..”
“กูจะโกรธมึงทำไม…กูเองเป็นฝ่ายถามด้วยซา” ผมพูดขึ้นก่อนที่จะยิ้มให้ “มาทำก่นต่อ เถอะ”
อุ้มยิ้มให้ผมกลับก่อนที่นํ้าตาของเธอซึมออกมาเล็กน้อย ผมเริ่มซอยรูหีของเธอ มือทั้งสอง ข้างของผมขยำหน้าอกของเธอที่มึอยู,พอประมาณ พร้อมกับใช้ปากดูดเลีย “อุ้ม…กูชอบหน้าอกมึงมากเลยนะรู้ใหม..”
“แค,ผัวขาบอกว่าชอบ เมียก็ดีใจจะตายแล้วจ้า..” อุ้มพูดปนเลียงคราง “อา…ควยของผัวอุ่น
จังเลย”
“หีของเมียก็ฟตจ้ะ..ตอดควยผัวไม่ได้หยุดเลย เสียวจนจะแตกอยู่แล้วเนี่ย”
“ไอ้น้า มึงห้ามแตกตอนนี้เชียวนะ..” อุ้มมองหน้าผมด้วยลีหน้าถมึงทึง..